Allereerst wens ik jullie allen een prachtig nieuw jaar toe!Eindelijk wat meer energie en dus ook weer is tijd en zin om een blogje te schrijven. Even kijken of ik dit keer weer the flow kan vinden van het schrijven. Een hoop gebeurd in de tijd dat ik hier niet heb geschreven. Zoals je in het vorige radio fragment kon horen zijn wij in dolblije verwachting van een tweeling. Na 2 jaar proberen is het via de eerste keer inseminatie dubbel raak. Ons geluk kan niet op en het kan ook niet beter getimed zijn. We wonen nu sinds een klein maandje in ons nieuwe huis en het is heerlijk. In het begin was het net een hotel, alleen wel jammer dat je er op een gegeven moment achter komt dat je ook weer moet schoonmaken ;-) We kunnen nu dan ook gelijk door met het inrichten van die tweelingkamer en qua afwerking moet er nog een hoop gebeuren. Nog een aantal lampen en mooie schilderijen, maar dat zijn dingen waar we tegen aan moeten lopen. Binnenkort zal ik wat foto's maken en plaatsen.
Een gil ging er door mijn ouders huis heen toen ik eindelijk die lang verwachten strepen op die zwangerschapstest zag. Iedereen wist het gelijk en we waren dolblij en benieuwd naar wat er komen ging. Ik geloof dat ik wel 10 testen heb gedaan om maar steeds die bevestiging te krijgen. Daarvoor was het iedere maand toch wel een teleurstelling als je alleen maar één streepje zag en weer met goede moed de volgende maand begon, maar deze maand was al anders. Sowieso omdat het de eerste IUI (inseminatie) was, maar ik was er meer mee bezig. Ik kocht alvast een knuffel konijn en een voornamenboek. Robin verklaarde mij voor gek. Bijzonder was dat toen we wisten dat ik zwanger was, we het constant over 'de babies' hadden. Ik had zelfs al gekeken naar tweelingkinderwagens en dergelijke. Toen werd het wachten op de eerste echo. Die werd gedaan met 6 weken. Ik geloof dat ik nog nooit zo zenuwachtig ben geweest voor iets. Gelukkig was het wachten in de wachtkamer niet al te lang en zagen we niet veel later twee mooie wonders. Nog voordat de arts het kon bevestigen zei ik:'Het zijn er twee!'. Vanaf dat moment leven we op een roze/blauwe wolk. Robin kreeg tranen in zijn ogen en ik was helemaal van de wereld. Gelukkig kon ik nog net al de informatie opvangen en hebben we een aantal vervolg afspraken gemaakt. We zijn nu 16 weken in verwachting en ze groeien super goed. Ik krijg al een aardig buikje en voel mij sinds deze week veel beter. Ik was heel erg moe en vooral 's avonds na het eten erg misselijk. Maar dat is allemaal heel goed te doen en je doet het voor het mooiste wat er is. Het mooiste wat er maar is, soms kan ik het nog niet geloven: twee mooie babies groeien in mij en zo word ik ergens begin juni mama van een tweeling!
Het geslacht kan alle kanten op, het is namelijk een 2 eiige tweeling. Eind deze maand weten we het. Wat denken jullie?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten