Ik ben 9 juni 2011 bevallen bij 38 weken en 3 dagen van onze tweeling: Loulou 2700 gr/44 cm & Mick 2800 gr/51 cm. Ik werd ingeleid dmv een gel die al vrij snel goed zijn werk deed. Na een tijdje kon ik de weeën echt niet meer goed opvangen met mijn yoga adem techniek en werd er een ruggeprik geplaatst. Dit bracht mij weer even op kracht en er kon zelfs even een glimlach af. De volledige ontsluiting was er al snel, maar ze bleven nogal hoog zitten. De ruggeprik was uitgewerkt en de pijn was weer terug, maar na een paar flinke persweeën... Eerst even oefenen, want hoe doe je dat? Enfin, toen ik het eenmaal door had en na een knip was ze er vrij snel. Wat een moment! Daar was ze dan om 21.41 uur mijn dochtertje Loulou Robine (roepnaam Loulou). Total loss, maar ja, Mick moest nog! Na heel wat support, geschreeuw van mijn man, moeder, verplegers en gynaecoloog die laatste zei dit is de laatste poging anders wordt het een keizersnede, kwam dan om 22.14 uur met de vacuümpomp mijn zoon Mick Daan (roepnaam Mick). Hij had het wel wat moeilijk gehad, net als zijn mams die koorts had gekregen door de ruggeprik dus moesten wij beiden aan de antibiotica. Wel mocht hij even op mijn borst liggen samen met zijn zusje om vervolgens naar de couveuse te gaan, daar heeft hij drie dagen gelegen om op kracht te komen net als zijn moeder in het ziekenhuis. Zijn zusje lag toen wel al bij ons op de kamer. Na een weekje in het ziekenhuis te hebben gelegen mochten we eindelijk naar huis en kon het echte genieten beginnen. Het is even je draai vinden en ik maakte mij zelf gek met borstvoeding geven, dat was echt teveel. Ik was alleen maar bezig met het voeden. Nu alleen over op de fles en dat is een verademing. Geniet zo van ze, het is echt magisch mooi: een tweeling!
Ik ben 9 juni 2011 bevallen bij 38 weken en 3 dagen van onze tweeling: Loulou 2700 gr/44 cm & Mick 2800 gr/51 cm. Ik werd ingeleid dmv een gel die al vrij snel goed zijn werk deed. Na een tijdje kon ik de weeën echt niet meer goed opvangen met mijn yoga adem techniek en werd er een ruggeprik geplaatst. Dit bracht mij weer even op kracht en er kon zelfs even een glimlach af. De volledige ontsluiting was er al snel, maar ze bleven nogal hoog zitten. De ruggeprik was uitgewerkt en de pijn was weer terug, maar na een paar flinke persweeën... Eerst even oefenen, want hoe doe je dat? Enfin, toen ik het eenmaal door had en na een knip was ze er vrij snel. Wat een moment! Daar was ze dan om 21.41 uur mijn dochtertje Loulou Robine (roepnaam Loulou). Total loss, maar ja, Mick moest nog! Na heel wat support, geschreeuw van mijn man, moeder, verplegers en gynaecoloog die laatste zei dit is de laatste poging anders wordt het een keizersnede, kwam dan om 22.14 uur met de vacuümpomp mijn zoon Mick Daan (roepnaam Mick). Hij had het wel wat moeilijk gehad, net als zijn mams die koorts had gekregen door de ruggeprik dus moesten wij beiden aan de antibiotica. Wel mocht hij even op mijn borst liggen samen met zijn zusje om vervolgens naar de couveuse te gaan, daar heeft hij drie dagen gelegen om op kracht te komen net als zijn moeder in het ziekenhuis. Zijn zusje lag toen wel al bij ons op de kamer. Na een weekje in het ziekenhuis te hebben gelegen mochten we eindelijk naar huis en kon het echte genieten beginnen. Het is even je draai vinden en ik maakte mij zelf gek met borstvoeding geven, dat was echt teveel. Ik was alleen maar bezig met het voeden. Nu alleen over op de fles en dat is een verademing. Geniet zo van ze, het is echt magisch mooi: een tweeling! 
